Também não se confunde com o ensino maçônico, aquele tesouro de símbolos, rituais, tradições e muito menos com o nível de conhecimento geral adquirido na vida secular.
No portão da maçonaria não nos apresentamos com nosso boletim, nem com diplomas acadêmicos.
Não é necessário um currículo acadêmico, não há catálogo, e na Lodge simbólica não há comissões para validar estudos ou exames de promoção.
Não somos pedagogos do sistema clássico nem diagnóstico de carreira ou preparação escolar.
Caso contrário, não temos competência nem apelo a tais avaliações.
Na maçonaria, o homem não é medido pelos seus títulos, mas pela sua vontade de trabalhar na sua própria pedra bruta.
Aquela pedra interior, irregular, pesada, às vezes opaca, que só a vontade e o trabalho de alguém podem tirar.
É aqui que começa a verdadeira educação maçônica: na oficina, através do trabalho, do silêncio, da observação, da reflexão e do esforço pessoal.
A educação maçônica não pode ser forçada, imposta ou comprada.
Não há professor para ensinar inteiramente, nem mesmo um único manual para entendê-lo.
Portanto, no discipulado Lodge, cada um começa por si mesmo, sem receber "respostas", mas apenas "perguntas" que dão origem ao tempo, a partir de dentro, à transformação.
Maçom nasce na oficina, não na iniciação. Iniciação abre o portão.
Cada um faz o trabalho, ele mesmo.
Muitas vezes esquecemos que não vemos nada nos seres humanos além de uma fachada cuidadosamente rebocada.
Não somos videntes, não podemos realmente penetrar naqueles dedos da alma onde o outro lado do caráter humano está escondido - aquele que não se vê, mas talvez mais verdadeiro do que aquele que se mostra.
Essa realidade também se aplica na maçonaria.
A cabana não tem dom para mudar um destino ou transformar magicamente a falta de sabedoria em luz.
Assim como a escola não pode substituir os sete anos em casa, a maçonaria não pode corrigir, por mera pertencimento, ausência de consciência ou boa vontade.
No entanto, às vezes nos encontramos em personagens de maçonaria com papéis de ensino não oficiais, que "ensinam" a um custo, outros que querem "reescrever hinos nacionais" ou remodelar símbolos.
Cada vez mais vemos uma autoproclamada "santidade", adornada com decorações e distinções, achando que a missão maçônica é um espetáculo, não um segredo trabalhado em silêncio.
Se pudéssemos realmente ler o destino de todos, não encontraríamos alguns em Loji, mas talvez noutros lugares onde o casaco ainda é branco... mas infinitamente mais apertado.
A maçonaria não é uma instituição que promete o futuro, mas sim um espaço que exige trabalho no presente.
Aqui não te dizem o que és, te dão a oportunidade de te tornares.
E se for para falar sobre educação maçônica, então vamos falar sobre o cultivo constante do discernimento, do silêncio fértil, da nobreza do caráter.
Prestes a comprar um pouco.
Tudo sobre trabalho.
Sobre o silêncio que faz luz.
No fim, não nos iludamos, ninguém pode saber o que está além da cerca da alma humana.
Nenhuma iniciação pode garantir transformação.
Apenas o esforço pessoal, consistente e sincero pode fazer da pedra bruta uma coluna reta no Templo da Humanidade.
Educația Masonică nu este o lecție predată la catedră și nici o diplomă atârnată în ramă. Nu se confundă nici cu învățătura masonică, acea comoară de simboluri, ritualuri, tradiții și cu atât mai puțin cu nivelul de cunoștințe generale dobândite în viața profană. La poarta Masoneriei nu ne prezentăm cu carnetul de note, nici cu diplome academice. Nu se cere un CV academic, nu există catalog, iar în Loja simbolică nu există comisii de validare a studiilor ori examene de promovare. Nu suntem nici pedagogi ai sistemului clasic și nici diagnosticieni ai carierei sau ai pregătirii școlare. De altfel, nu avem nici competența și nici chemarea pentru astfel de evaluări. În Masonerie, omul se măsoară nu prin titlurile sale, ci prin disponibilitatea sa de a lucra asupra propriei pietre brute. Piatra aceea interioară, neregulată, greoaie, opacă uneori, pe care doar propria voință și lucrare o pot ciopli. Aici începe adevărata educație masonică: în atelier, prin muncă, tăcere, observație, reflecție și efort personal. Educația masonică nu poate fi forțată, nu se impune și nici nu se cumpără. Nu există profesor care să o predea integral, nici manual unic care să o cuprindă. De aceea, în Loja de ucenicie, fiecare începe de la sine, fără să primească „răspunsuri”, ci doar „întrebări” care nasc în timp, dinăuntru, transformarea. Masonul se naște în atelier, nu la inițiere. Inițierea doar deschide poarta. Lucrarea o face fiecare, singur. Adesea uităm că nu vedem în om decât o fațadă tencuită cu grijă. Nu suntem clarvăzători, nu putem pătrunde cu adevărat în acele unghere ale sufletului unde se ascunde cealaltă față a caracterului uman – cea nevăzută, dar poate mai adevărată decât cea afișată. Această realitate se aplică și în Masonerie. Loja nu are darul de a schimba un destin sau de a transforma magic lipsa înțelepciunii în lumină. Așa cum școala nu poate înlocui cei șapte ani de acasă, nici Masoneria nu poate corecta, prin simpla apartenență, absența conștiinței sau a bunei-cuviințe. Și totuși, întâlnim uneori în Masonerie personaje cu roluri didactice neoficiale, care „predau” contra-cost, alții care vor să „rescrie melodii naționale” ori să remodeleze simboluri. Mai vedem câte o „sfințenie” autoproclamată, împodobită cu decorații și distincții, crezând că misiunea masonică e un spectacol, nu o taină lucrată în tăcere. Dacă într-adevăr am putea citi destinul fiecăruia, pe unii nu i-am mai găsi în Loji, ci poate în alte locuri unde haina e tot albă... dar infinit mai strâmtă. Masoneria nu este o instituție care promite viitor, ci un spațiu care cere lucrare în prezent. Aici nu ți se spune ce ești, ci ți se dă ocazia să devii. Și dacă e să vorbim despre educația masonică, atunci să vorbim despre cultivarea constantă a discernământului, a tăcerii fertile, a nobleței de caracter. Despre cioplire. Despre trudă. Despre tăcerea care naște lumină. În final, să nu ne amăgim, nimeni nu poate ști ce se află dincolo de gardul sufletului uman. Nici o inițiere nu garantează transformarea. Doar efortul personal, consecvent și sincer, poate face din piatra brută o coloană dreaptă în Templul Umanității.
ResponderExcluir